یادگیری فیزیک با نظام آموزش فردی ومقایسه آن بانظام آموزش سنتی در مبحث گرما وقانون گازهابرای دانش آموزان دختر پایه دوم متوسطه شهر ساری

به منظور بهبود فرآیند یادگیری و تثبیت آموخته ها، توجه به تفاوت های فردی فراگیران الزامی است. نظام آموزش فردی ((psi یکی از روش های آموزشی است که به روشنی تفاوت های فردی یاد گیرنده را لحاظ می نماید. در این پژوهش یادگیری فیزیک در مبحث گرماو قانون گازها از فصل ششم کتاب درسی فیزیک سال دوم متوسطه را با نظام آموزش فردی (psi) ونظام آموزش سنتی مورد مقایسه قرار می دهیم. به این منظور طرح درسی مبتنی برpsi برای مبحث گرما وقانون گازها طراحی شده است. نمونه ی این پژوهش را دو گروه آزمایش وکنترل تشکیل می دهند. نمونه ازجامعه در دسترس دو کلاس از کلاس های سال دوم متوسطه دبیرستان دخترانه حضرت زینب (س) ساری و به صورت نمونه گیری ساده انتخاب شده است. واگذاری کلاس ها به گروه ها کاملا تصادفی است. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون های استاندارد htce و آزمون های معتبر و آزمون های معلم ساخته است. این پژوهش از نظر نحوه ی گرد آوری داده ها وروش کار در رده ی تحقیقات نیمه آزمایشی است. در گروه آزمایش، روش آموزش فردی(psi) و در گروه کنترل، روش آموزش سنتی به اجرا در آورده شده است. در جلسه اول از هر دو کلاس پیش آزمون ودر جلسه پایانی پس آزمون شامل 20 سوال 4 گزینه ای به عمل آمده است. تعداد دانش آموزان در هر دو کلاس 22 نفر است. پس از مقایسه سطوح یادگیری شناختی و مقایسه نمره پیشرفت تحصیلی در پیش آزمون وپس آزمون دریافتیم که دانش آموزان تحت آموزش فردی(psi) عملکرد بهتری را نسبت به دانش آموزان تحت آموزش سنتی دارند. نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد نمرات پیشرفت تحصیلی و نمرات یادگیری در سطح شناختی درک وفهم وسطح شناختی کاربرد برای دانش آموزان تحت آموزش روش فردی (psi) به مراتب بهتر از روش سنتی است. واژه های کلیدی: نظام آموزش فردی(psi)، نظام آموزش سنتی، یادگیری، گرما و قانون عمومی گازها